Prace budowlane trwały od jesieni 1940 r. do końca 1944 r. Między drzewami ukryto ponad 80 obiektów trwałych ( w tym 50 bunkrów) i 100 drewnianych baraków. Główne bunkry pozbawione były okien, a kształtem podobne były do betonowych prostokątnych bloków, lekko zwężających sie ku górze. Schron Hitlera, po północnej stronie linii kolejowej chroniony był żelbetowymi ścianami o grubości 5 m, stropem grubości 8 m oraz systemem tuneli. Cały kompleks był dobrze kamuflowany. Dachy budynków pokryte były wasrstwą ziemi, an której rosły trawy i krzewy, zamocowane były sztuczne drzewa, a ściany pomalowane były w zielono-brązowe plamy.

W listopadzie 1944 r. na wieść o zbliżaniu się Armii Czerwonej, niemieckie dowództwo opuściło Wilczy Szaniec. Pod koniec stycznia 1945 r. wycofujące sie wojska Rzeszy wysadziły kompleks w powietrze.

Dzis pozostały główie ruiny potężnych bunkrów, które są odbiciem dawnej wielkości tych obiektów. Zwiedzając Wilczy Szaniec trzeba koniecznie zobaczyć ruiny bunkra Hitlera orazdawny bunkier Goeringa, który jako jedyny zachował się w dobrym stanie. W dawnym budynku straży przybocznej mieści się hotel i restauracja.