Została ona zburzona przez protestantów (1524) i odbudowana w XVII w. Sanktuarium wzniesiono na bagnistym terenie, a do jego budowy użyto 10 tys. olchowych pali. Droga do sanktuarium wiedzie przez ozdobną barokową bramę z 1 połowy XVIII w. Wspaniałą barokową fasadę koscioła zdobią dwie wysokie wieże, na których znajdują się zegary z 1740 r. W niszach umieszczone zostały posągi Matki Boskiej, świętych Piotra i Pawła oraz świętych związanych z zakonem jezuitów. Znajduje się tu jeszcze wiele innych atrakcji, a największą z nich są barokowe organy (1719-1721) z ruchomymi figurkami. Można ich posłuchać w określonych godzinach.