Pierwsza przebudowa miała miejsce po zniszczeniach dokonanych podczas wojen szwedzkich (1689-1691). W zasadzie wzniesiono wówczas nową rezydencję bazującą na starych fundamentach. Dostawiono wówczas również dwa ciągi budynków gospodarczych. Z wewnętrznego dziedzińca był widok na Jezioro Sztynorckie, a od północy pałac sąsiadował z rozległym parkiem. Znaczne zmiany zabudowy miały również miejsce w 1 połowie XIX w. Tym razem zabudowania gospodarcze zostały rozebrane, pałac rozbudowano, a w pobliżu powstał spichlerz, który stoi do dziś. W parku, w którym do dziś rosną 300-letnie dęby, lipy i buki, wzniesiono neoklasyczną herbaciarnię i neogotycką kaplicę. Dziś oba budynki są mocno zniszczone. Na cyplu Jeziora Sztynorckiego zbudowano zaś, w formie ośmiobocznej rotundy, mauzoleum Lehndorffów, do którego do dziś prowadzi piękna dębowa alejka.

Niestety ze względu na zły stan techniczny, pałac w Sztynorcie nie jest udostępniony zwiedzającym.