W 1718 r. nadano jej charakter późnogotycki, pod koniec XIX w. dobudowano prezbiterium wraz z zakrystiami oraz kruchty od strony północnej i południowej. Obok kościoła od strony północnej zachowała się barokowa brama (1760 r.) oraz rzeźbiona figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem z 1709 r. We wnętrzu kościoła ciekawie wyglądają boczne ołtarze, klasycystyczna ambona, dwa zabytkowe konfesjonały oraz barokowa chrzcielnica.
Wiszący świecznik z 1604 r. i dobrze zachowana płyta nagrobna Hildebrandta Ferbera pod chórem organowym z 1530 r. również są cennymi zabytkami. W świątyni znajduje się również kilka innych zabytków. Najcenniejszym z nich jest przechowywana w skarbcu herma św. Idy z 1420 r., relikwiarz w kształcie popiersia, arcydzieło średniowiecznego złotnictwa.